a
Kancelaria Radcy Prawnego Klein zapewnia rzetelną pomoc radcy prawnego na terenie Śląska i Zagłębia w każdej sprawie z zakresu naszych usług:
  • - reprezentowania strony w sprawach z zakresu prawa cywilnego,
  • - pomocy w zakresie prawa rodzinnego i opiekuńczego,
  • - obrony w sprawach karnych,
  • - współpracy w zakresie prawa handlowego i gospodarczego,
  • - doradztwa w zakresie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych,
  • - reprezentowania strony przed organami w zakresie prawa administracyjnego
Radca prawny Marta Klein jest absolwentem stacjonarnych studiów prawniczych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
Ukończyła aplikację radcowską przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Katowicach. Dysponuje wieloletnim doświadczeniem zawodowym, które zdobywała już w czasie studiów prawniczych. Przez lata pracy w kancelariach prawnych, w tym kancelariach radcowskich i kancelariach adwokackich zaznajomiła się w praktyce z wieloma aspektami prawnymi w różnych dziedzinach i gałęziach prawa aktywnie przyczyniając się do rozwiązywania przedstawionych problemów na korzyść Klientów.
Radca Prawny Katowice ul. Modelarska 18 lok. 201

+48 504 221 375

Zadzwoń i umów się na spotkanie

Menu
 

Prawo cywilne

Radca KLEIN > Zakres usług > Prawo cywilne
a

Prawo Cywilne

Świadczymy usługi z zakresu prawa cywilnego, m.in. dochodzimy zadośćuczynienia i odszkodowania, prowadzimy sprawy związane z prawem własności, zasiedzeniem, służebnościami, dochodzeniem roszczeń związanych z wykonaniem bądź niewykonaniem umowy, ochroną dóbr osobistych, roszczeniami z tytułu rękojmi i gwarancji, czy roszczeniami o zapłatę.

SPRAWY O ZAPŁATĘ

Reprezentujemy nie tylko stronę powodową, ale również świadczymy usługi na rzecz pozwanych, wobec których dochodzona jest należność.
Sprawy o zapłatę to jeden z najczęściej występujących rodzajów postępowań toczących się przed sądami cywilnymi. Dotyczą one najczęściej wykonania zobowiązań.
Zapewniamy kompleksową obsługę zarówno na etapie postępowania przedsądowego (wezwania do zapłaty), przy sporządzaniu pozwu, dalszych pism procesowych, jak i reprezentację przed sądami wszystkich instancji.

OCHRONA DÓBR OSOBISTYCH

Dochodzenie odszkodowania za naruszenie dóbr osobistych jest możliwe w przypadku zaistnienia następujących przesłanek: istnienia dobra osobistego, zagrożenia lub naruszenia tego dobra i  bezprawności zagrożenia lub naruszenia. Ciężar dowodu braku bezprawności działania spoczywa na osobie, której zarzucono naruszenie dobra osobistego.
Odszkodowanie za naruszenie dóbr osobistych jest tylko jednym z roszczeń przysługującym poszkodowanemu. Do innych środków ochrony dóbr osobistych poszkodowanego należą: roszczenie o zaniechania działania, powództwo o ustalenie, że określone dobro osobiste mu przysługuje lub że zostało ono naruszone lub zagrożone, roszczenie o usunięcie skutków naruszenia, roszczenie o zadośćuczynienie pieniężne lub zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

SPRAWY SPADKOWE

Stwierdzenie nabycia spadku – celem którego jest stwierdzenie, kto nabył i w jakiej części prawa do spadku po określonym spadkodawcy. Postępowanie sprowadza się do tego, że sąd określa krąg podmiotów uprawnionych do dziedziczenia majątku po zmarłej osobie, w drodze spadku.

Dział spadku – celem którego jest definitywny podział i rozliczenie masy spadkowej między spadkobiercami, określenie podziału miedzy uprawnionymi spadkobiercami, np. ustalenie zasad spłat, ustalenie warunków obejmujących zniesienie współwłasności. W ramach działu spadku dokonuje się ustalenia wartości całej masy spadkowej, miedzy innymi zaliczając otrzymane darowizny.

Zachowek – stanowi formę ochrony interesów spadkobierców ustawowych, którzy w testamencie zostali pozbawieni jakiegokolwiek udziału w spadku. W takiej sytuacji mają oni prawo dochodzić od spadkobierców wypłacenia określonej sumy pieniężnej. Na rzecz zachowku uprawnieni muszą jednak zaliczyć darowizny otrzymane od spadkodawcy oraz ewentualne zapisy w testamencie.

OCHRONA WŁASNOŚCI I POSIADANIA

W ramach ochrony prawa własności lub posiadania nieruchomości można wyróżnić następujące roszczenia:


  • roszczenie windykacyjne – przysługujące właścicielowi, który został pozbawiony władztwa nad rzeczą, polegające na żądaniu wydania rzeczy właścicielowi.

 

  • roszczenie negatoryjne – przysługujące właścicielowi, gdy jego prawo własności zostało naruszone w inny sposób niż przez pozbawienie go władztwa nad rzeczą. Wówczas właścicielowi przysługuje roszczenie o zaniechanie naruszeń lub przywrócenie stanu zgodnego z prawem.

 

  • roszczenie posesoryjne – przysługujące posiadaczowi przeciwko temu, kto samowolnie naruszył jego posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło. Wówczas posiadaczowi przysługuje roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i/lub o zaniechanie naruszeń.

ODSZKODOWANIE I ZADOŚĆUCZYNIENIE

Odszkodowanie to świadczenie, które należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od podmiotu, który tę szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność.

Odszkodowanie stanowi finansową rekompensatę uszczerbku, który powstał u poszkodowanego wskutek zdarzenia wywołującego szkodę. Wysokość odszkodowania musi więc być adekwatna do rozmiarów powstałej szkody. Powinno ono pokrywać szkodę rzeczywistą, jak i utracone korzyści, czyli to wszystko, co poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie doszło do zdarzenia.

Zadośćuczynienie jest jednym ze sposobów wyrównania szkody niemajątkowej.

Zadośćuczynienia można domagać się w razie uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia, pozbawienia wolności oraz w wypadku skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu, a także za naruszenie każdego dobra osobistego.
Dochodzenie odszkodowania lub zadośćuczynienia jest możliwe na drodze postępowania sądowego.

SPRAWY O ZASIEDZENIE

Celem zasiedzenia jest ustalenie zgodności stanu faktycznego ze stanem prawnym.

Aby można było stwierdzić, iż doszło do zasiedzenia musi dojść do spełnienia łącznie dwóch przesłanek: upływu odpowiedniego czasu oraz posiadania danej rzeczy w sposób samoistny.
Posiadaczem samoistnym rzeczy jest ten, kto rzeczą faktycznie włada jak właściciel. Konieczne jest wykonywanie przez posiadacza czynności faktycznych wskazujących na samodzielny, rzeczywisty, niezależny od woli innej osoby stan władztwa.

Zasiedzenie zależne jest od tego czy posiadanie jest w dobrej, czy złej wierze. W pierwszym przypadku termin wynosi lat 20, w drugim lat 30. W dobrej wierze jest posiadacz, który pozostaje w błędnym, ale usprawiedliwionym okolicznościami przeświadczeniu, że przysługuje mu prawo własności. W złej wierze jest posiadacz, który wie, że nie przysługuje mu prawo własności lub też przy dołożeniu należytej staranności powinien się tego dowiedzieć.

Sprawami o zasiedzenie zajmuje się sąd rejonowy, w którego okręgu znajduje się rzecz, będąca przedmiotem postępowania.